کد مطلب:28906 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:139
علی علیه السلام فرمود: «بلكه كشته خواهم شد. ضربتی بر این، این را رنگین می سازد (یعنی محاسنش از خون سرش). عهدی است حتمی و تقدیری است مقدّر شده، و هر كه دروغ بندد، ناكام و زیانكار است».[1]. 2894. امام علی علیه السلام: عبد اللَّه بن سلام پیش من آمد، در حالی كه پا در ركاب نهاده بودم و به من گفت: به عراق مرو. می ترسم آن جا تیزی شمشیر بر تو برسد. [ عبد اللَّه گوید: ] علی علیه السلام فرمود: «به خدا سوگند، پیامبر خدا مرا از آن آگاه ساخته است». ابو الأسود (راوی حدیث) گوید: من مثل آن روز را هرگز ندیده ام كه جنگاوری این گونه از كشته شدن خویش خبر دهد.[2]. 2895. امام علی علیه السلام: «ماه رمضان شما را فرا رسید، كه سرور ماه ها و آغاز سال است و آسیاب حكومت در این ماه می چرخد. آگاه باشید كه به یقینْ شما امسال در یك صف به حج خواهید رفت و نشانه اش آن است كه من میان شما نیستم». یاران آن حضرت می گفتند: او خبر شهادت خویش را به ما می دهد. پس در شب نوزده رمضانْ ضربت خورد و شب بیست و یكم همان ماه جان باخت.[3]. 2896. امام صادق علیه السلام - در یادكردِ آمدن مردی از یهود به نزد امیر مؤمنان علیه السلام و پرسیدنش از برخی چیزها -: گفت: وصیّ پیامبر شما پس از او چه قدر زندگی می كند؟ فرمود: «سی سال». پرسید: پس از آن چه می شود؟ می میرد یا كشته می شود؟ فرمود: «كشته می شود». ضربتی بر سرش فرود می آید و محاسنش خونین می شود». گفت: به خدا كه درست گفتی. این خبر به خطّ هارون و املای موسی علیه السلام همین گونه است.[4].
2893. مسند ابن حنبل - به نقل از زید بن وهب -: علی علیه السلام نزد گروهی از اهل بصره از خوارج رفت. در جمع آنان مردی به نام جعد بن بعجه بود. به آن حضرت گفت: یا علی! تقوا پیشه كن، كه خواهی مُرد.